Ga ik voor mijn gelijk of voor mijn geluk?

Het valt me op dat we als mensen vaak gelijk willen hebben. En dit kan veel energie kosten.

Deze week in een coaching opleiding hadden we het er nog over: Gelijk moeten of willen hebben is een zwaar overschatte dimensie.

Er is uiteraard niks mis mee om voor je mening uit te komen. Dus wat is het probleem? Voor we het beseffen kost het veel energie. Bij onszelf en bij de ander.

We hebben allemaal onze eigen unieke kijk op de wereld. En die is voor iedereen anders. Niemand heeft een volledige kijk. Dat is onmogelijk en dat is OK. En dat weten we. Hoe komt het dan dat we in gesprekken vaak geloven dat onze kijk de enige juiste is? Waarom willen we de ander overtuigen dat onze kijk beter is? "Omdat dat echt zo is": hoor ik sommigen al zeggen ..... Vaak is een discussie één grote spraakverwarring. Ik had het een tijd geleden op de tennis. Na het spelen blijven we altijd nog wat plakken. Op een bepaald moment zegt mijn vriend "Dirk, ik vind jou een échte ingenieur". Ik voel spanning opkomen en denk : "Ik heb wel voor ingenieur gestudeerd maar ben helemaal iets anders aan het doen, weg van de techniek. Het beeld dat ik van mezelf heb is iets heel anders, zeker niet het beeld dat ik heb van een "échte" ingenieur. ". Ik wil reageren ("Daar ben ik niet mee akkoord") maar heb een helder moment :-). Ik vraag aan mijn vriend "Wat bedoel je daar juist mee?". Hij antwoordt: "Je weet wel, zoals ingenieurs die bij ons werken". Ik vraag opnieuw door en hij zegt "Ik bedoel: dat is iemand - zoals een collega waar ik mee werk - die een analyse uitvoert, iets onderzoekt, op basis daarvan voorstellen doet en dat voorlegt om te beslissen'." En daar kon ik me in vinden.

Wat gebeurt er op het moment dat we iets horen waar we niet mee akkoord gaan? We horen/zien/voelen iets. We interpreteren dat. Afhankelijk van hoe belangrijk we dit vinden voelen we daar iets bij (we voelen een emotionele reactie). Het is als een knop die wordt ingedrukt en waar een onbewuste reactie op volgt. Geef toe, bij mensen die je goed kent, weet je die knoppen staan :-) Op dat moment luisteren we niet meer (let op: zwijgen is niet hetzelfde als luisteren) omdat we in ons hoofd bezig zijn met onszelf: "ik ben niet akkoord - ik ga dat antwoorden - dat is altijd hetzelfde - ..."

Wat is een andere manier? Laat de overtuiging los dat jouw kijk/interpretatie de enige juiste is en wees benieuwd naar de kijk van de ander. Dan kun je pas luisteren. Dat haalt de druk weg. Door vragen te stelllen, het concreter te maken, ga je mekaar beter begrijpen en vind je mekaar. Door een discussie aan te gaan op abstract niveau riskeer je naast mekaar te blijven praten. Mee gaan in de kijk van een ander is leren. Het is niet verliezen. En stel dat je toch echt gelijk zou hebben , dan heb je op deze manier meer kans dat de ander er voor open staat :-).

Waar kies je voor: een confrontatie of een dialoog? Ga je voor je gelijk of voor je geluk?

Veel succes!

In deze TED Talk vertelt Rick Elias over hoe hij tot nieuwe inzichten kwam. Hij was één van de passagiers aan boord van het vliegtuig dat een noodlanding maakte op de Hudson rivier. Een quote van Ric Elias : "I no longer try to be right; I choose to be happy"